W języku chińskim istnieje wiele wyrażeń, które pomagają wyrazić zakazy, prośby o zaprzestanie jakiejś czynności lub polecenia. Dwa z najczęściej używanych to 不要 (bù yào) i 别了 (bié le). Choć oba te zwroty można tłumaczyć jako„nie rób czegoś” lub „przestań coś robić”, mają subtelne różnice w zastosowaniu, które warto zrozumieć, aby poprawnie używać ich w kontekście codziennych rozmów.

Obchody Chińskiego nowego Roku trwają aż 15 dni i są pełne głębokiej symboliki oraz unikalnych zwyczajów. Każdy dzień ma swoje znaczenie i związane z nim tradycje, które kształtowały się przez wieki. Poniżej znajdziesz szczegółowy przewodnik po każdym dniu tego wyjątkowego okresu.

Chiński Nowy Rok, znany również jako Święto Wiosny (春节, Chūnjié), jest najważniejszym świętem w Chinach, obchodzonym od tysięcy lat. Choć najbardziej znane są ogólne tradycje, takie jak puszczanie fajerwerków, taniec smoka czy wręczanie czerwonych kopert z pieniędzmi (hóngbāo), każdy region Chin ma też swoje unikalne zwyczaje, głęboko zakorzenione w lokalnej kulturze i historii. Te mało znane tradycje często różnią się w zależności od prowincji, a nawet wiosek, ukazując niezwykłe bogactwo chińskiej kultury.

Rozpoczynając naukę języka japońskiego, najprawdopodobniej jako pierwszej nauczysz się hiragany, czyli sylabariusza służącego do zapisywania podstawowych słów i końcówek gramatycznych. Stanowi również pomoc w czytaniu znaków kanji i ich nauce poprzez zapisywanie wymowy. Czy to znaczy więc, że hiragana jest ważniejsza? Takie stwierdzenie byłoby bardzo krzywdzące dla drugiej bohaterki dzisiejszego wpisu - katakany, która choć może jest stosunkowo mniej widoczna w porównaniu do hiragany, to jej nauka jest równie niezbędna w procesie poznawania języka japońskiego. Oba sylabariusze pełnią równie ważne i przede wszystkim odmienne funkcje.

Uczysz się języka chińskiego i chcesz opanować wszystkie ważne konstrukcje? Zaczynamy serię wpisów gramatycznych, które Ci w tym pomogą! Jako pierwszą omówimy konstrukcję 别…了 (bié…le). Jest to jeden z najprostszych sposobów wyrażania prośby, rady lub zakazu w chińskim. Oznacza „Nie rób (czegoś)” i pozwala uprzejmie poprosić kogoś, by przestał coś robić. Warto więc go zapamiętać.

Chociaż Boże Narodzenie w Chinach nie jest świętem religijnym, jego obchody stają się coraz bardziej popularne, szczególnie w większych miastach. W kraju, gdzie dominującą religią jest buddyzm i taoizm, a tradycje związane ze świętami Bożego Narodzenia nie mają tak głęboko zakorzenionej historii, w ostatnich latach widać rosnące zainteresowanie tą zachodnią tradycją. Dlaczego tak się dzieje i jak dokładnie wygląda świętowanie po chińsku?

Uczenie się chińskiego to świetny sposób na rozwój dzieci i otworzenie przed nimi nowych możliwości. Język ten rozwija pamięć, koncentrację i zdolności manualne, a także kształtuje wyobraźnię, ponieważ każdy znak to mała historia pełna symboliki. Na przykład chiński znak dla słowa „smok” (龙, lóng) symbolizuje potężne, mityczne stworzenie, które w tradycji chińskiej jest symbolem szczęścia, władzy i mądrości. Warto również wspomnieć, że chińska legenda o powstaniu pisma mówi, iż pierwszy znak stworzył legendarny cesarz Fuxi, który nauczył ludzi jak rysować obrazy rzeczywistości, nadając im znaczenia.

Choć Boże Narodzenie w Chinach nie jest tak ważnym i tradycyjnie zakorzenionym świętem jak w Polsce, to nie da się zaprzeczyć, że obecnie zyskuje na popularności. Szczególnie w większych miastach, gdzie wpływy kultury zachodniej są bardziej widoczne, na ulicach zauważyć można świąteczne dekoracje czy usłyszeć świąteczne piosenki. W Chinach Boże Narodzenie traktowane jest jako okazja do zabawy, tworzenia magicznej atmosfery, dekorowania otoczenia, jednak nie ma związku z religijnym wymiarem tego święta. Pomimo tego wytworzyło się kilka tradycji lub raczej trendów, które charakterystyczne są tylko dla Chin.

Kambodża to kraj pełen kontrastów, gdzie przeszłość splata się z teraźniejszością, a magia dawnych królestw wciąż unosi się w powietrzu. Pośród gęstych lasów i rozległych pól ryżowych kryje się skarb, który od wieków fascynuje podróżników - Angkor Wat, perła dawnej cywilizacji Khmerów. Jednakże to nie tylko monumentalne ruiny i mistyczne świątynie sprawiają, że Kambodża zapada głęboko w serce. To także język, kultura i duchowość, które wszystkie razem sprawiają, że podróż do tego kraju staje się niezapomnianym na lata przeżyciem.

Wyjeżdżając do Chin, warto znać przynajmniej kilka najbardziej podstawowych zwrotów. W tym kraju po angielsku mówi zaledwie 1% populacji (choć właściwie nie takie dosłowne zaledwie, bo to aż 10 milionów!) i nie masz gwarancji, że trafisz akurat na taką osobę. Lepiej więc przygotować się na każdą okoliczność. Poza tym porozumiewanie się w języku lokalnych mieszkańców zawsze jest mile widziane i ułatwia nawiązywanie relacji.

Język japoński składa się z trzech systemów pisma: hiragany, katakany oraz kanji. Zapamiętanie ich wszystkich może wydawać się trudne, ale przy odpowiednich metodach i regularnej nauce można w krótkim czasie osiągnąć dobre wyniki. Pisanie znaków jest ważną częścią nauki japońskiego. Każdy ma określoną kolejność kresek, której trzeba się nauczyć, aby go dobrze zapisać. Przez pisanie możemy lepiej zrozumieć strukturę i znaczenie znaku, a także zapamiętać jego kształt. Kiedy fizycznie zapisujemy znak, aktywujemy pamięć mięśniową, a powtarzanie tych samych ruchów sprawia, że szybciej je utrwalamy.

中秋节 (zhōng qiū jié), czyli chińskie Święto Środka Jesieni, przyrównać możemy do naszych polskich dożynek. Pierwotnie było ono rolniczym świętem dziękczynnym, odbywającym się po zakończeniu wszelkich prac na polu i zebraniu plonów. Obecnie jest to również czas rodzinnych spotkań i odpoczynku. Pamiętać trzeba jednak, że Święto Środka Jesieni w rozumieniu kalendarza gregoriańskiego jest świętem ruchomym, ponieważ to święto księżycowe. Oznacza to, że rokrocznie przypada w ten sam dzień kalendarza księżycowego, co nie pokrywa się z kalendarzem gregoriańskim. Jest to zawsze 15 dzień 8. miesiąca kalendarza księżycowego. W roku 2024 przypada na wtorek 17 września.

Chcąc rozpocząć naukę japońskiego, warto dowiedzieć się, jak ten język wygląda. A sam start należy zacząć od nauki czytania i pisma. Jest to zdecydowanie coś, co wyróżnia japoński na tle innych języków i bez czego trudno kontynuować jego dalsze poznawanie. Sprawdź nasz wskazówki, jak uczyć się uczyć i na czym trzeba się skupić!

Chiny to trzeci największy kraj na świecie, nie da zwiedzić się ich całych podczas jednego krótkiego pobytu. Dla porównania, Chiny są niemal tak ogromne jak cała Europa! Planując urlop, nie wybieraj więc 10 miast na 10 dni - jest to fizycznie niemożliwe. Odległości między chińskimi miastami potrafią być tak duże, że sam dojazd do nich mógłby zająć całą Twoją podróż. Lepiej zwiedzić mniej, a bez pośpiechu, żeby móc rozkoszować się perełkami, których nie widziało zbyt wielu turystów!

Jeden z ciekawszych aspektów w języku wietnamskim to dialekty. O tym, którym posługują się Wietnamczycy, decyduje region, w jakim mieszkają. Podczas szukania informacji czy uczenia się języka materiały raczej będą napisane w dialekcie północnym, gdyż jest uważany za oficjalny/standardowy. Jednak  wietnamski dzieli się na trzy dialekty, poza północnym jest to też centralny oraz południowy. Różnią się one pod względem fonetycznym, leksykalnym i nie tylko.

Język arabski należy do grupy języków semickich - tak samo jak hebrajski. Grupa językowa to nie jedyna rzecz, która łączy oba te języki. Oba pisma zapisywane są od prawej do lewej (co jest rzadkością, jeżeli chodzi o pisma alfabetyczne). Kolejnym punktem wspólnym jest brak zapisu samogłosek. Stąd też wynikają spory na temat prawidłowego odczytania niektórych słów zarówno w hebrajskim, jak i arabskim. Język arabski jest jednak jeszcze bardziej skomplikowany!

Nie zasiewając ziarna niepewności, już na samym początku zaznaczymy, że NIE istnieje jeden język chiński. Jest to potoczne określenie języka urzędowego Chińskiej Republiki Ludowej, Tajwanu i Singapuru, czyli języka mandaryńskiego. Pochodzi on od Chińczyków Han, a więc etnosu stanowiącego nieco ponad 91% populacji Chin.

Planując wycieczkę do Indonezji, warto pamiętać, że sama znajomość języka angielskiego może nie wystarczyć. Podróżując w mniej turystyczne rejony nie można oczekiwać od miejscowych, aby znali ten język. Dlatego warto zaznajomić się z podstawami indonezyjskiego, aby być samodzielnym i zniwelować ilość napotkanych podczas podróży problemów.

Zasiadając do nauki języka, często pojawia się ryzyko rozproszenia przez jedną z największych pokus dla fanów kultury azjatyckiej… czyli wizję wielogodzinnego maratonu dram. Ale tu pojawia się pocieszenie. Przecież można robić te dwie rzeczy jednocześnie! Nie od dzisiaj niekonwencjonalne metody nauczania cieszą się popularnością. Jednak nawet one bazują na podstawowych bodźcach, które sprawiają, że finalnie nauka przynosi rezultaty. Mówiąc o nauce języków, najważniejsze jest to, aby z danym językiem dobrze się osłuchać.

Osoby pragnące studiować azjatyckie języki mogą natknąć się na kierunek dostępny na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu — Filologie regionów, specjalność lingwistyka kulturowa (region azjatycki: dalekowschodni). Jest on wyjątkowy, ponieważ jako jedyny w Polsce oferuje naukę języka indonezyjskiego oraz drugiego — japońskiego. Ta specjalność to nauka trzech języków, poza azjatyckimi obowiązuje także jeden z języków europejskich do wyboru  — angielski (poziom zaawansowany), niemiecki, francuski lub hiszpański (poziom podstawowy).